Xειμερινές δοκιμές Fiat
Βρεθήκαμε στο βορειότερο τμήμα της Σουηδίας, εκεί όπου η Fiat εξελίσσει τα νέα της
μοντέλα, δοκιμάζοντάς τα στις πιο ακραίες θερμοκρασιακές συνθήκες.
Κείμενο: Μιχάλης Σταυρόπουλος
Φωτογραφίες: Βασίλης Γιαννακόπουλος
ΣΑΝ ΤΗ μύγα μες στο γάλα, τα ―ντυμένα στα μαύρα― καμουφλαρισμένα πρωτότυπα παρελαύνουν
στο κατάλευκο τοπίο του αρκτικού κύκλου, στο πλαίσιο των χειμερινών δοκιμών εξέλιξης
κάποιου νέου μοντέλου. Η τύχη φαίνεται ότι ήταν με το μέρος του φωτογράφου-κατασκόπου που
καραδοκούσε με τις ώρες μέσα στο πολικό ψύχος. ΚΛΙΚ, και η φωτογραφία κάνει το γύρο του
κόσμου στα περιοδικά αυτοκινήτου, μαζί με τις πρώτες πληροφορίες για το νέο αυτό μοντέλο,
του οποίου η έναρξη της παραγωγής μπορεί να απέχει ακόμα και δύο χρόνια. Το σκηνικό είναι
λίγο πολύ οικείο σε όλους μας, από εκεί και πέρα, όμως, ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τις
δοκιμές αυτές, αλλά και τη δράση των «παπαράτσι».
Ήταν δεδομένο ότι απαντήσεις στα ερωτήματά μας θα παίρναμε μόνο αν μπορούσαμε να
παρακολουθήσουμε από κοντά τις χειμερινές δοκιμές ενός κατασκευαστή. Ποια εταιρεία, όμως,
θα φιλοξενούσε ένα? λύκο στο μαντρί της ή, με άλλα λόγια, πόσο εύκολο θα ήταν να
παραστούμε στις δοκιμές εξέλιξης ενός αυτοκινήτου που ακόμα βρίσκεται μακριά από την
παραγωγή;
Aποφασίσαμε να υποβάλουμε το αίτημά μας αρχικά στη Fiat, όχι μόνο γιατί διατηρεί μια από
τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις εξέλιξης στο βόρειο τμήμα της Σουηδίας, αλλά διότι ελληνικό
και ιταλικό γραφείο Tύπου έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν το αδύνατο δυνατό.
Τελικά, χρειάστηκε κοντά ένας χρόνος συνεννοήσεων και κόντρα συνεννοήσεων, ώστε να
εγκριθεί και να υλοποιηθεί η ιδιόμορφη αυτή δημοσιογραφική αποστολή.
Να ?μαστε λοιπόν στη Στοκχόλμη, τις πρώτες μέρες της άνοιξης, το απαραίτητο δίδυμο
δημοσιογράφου-φωτογράφου, μαζί με την Κορίνα Πατέλη, που από τη μεριά της ελληνικής
αντιπροσωπείας ανέλαβε τις χρονοβόρες διαπραγματεύσεις με τους Ιταλούς. Με τσουχτερό κρύο
και ισχυρό αέρα μας υποδέχθηκε η πρωτεύουσα της Σουηδίας, και η σκέψη ότι τις αμέσως
επόμενες ώρες θα ταξιδεύαμε 700 χλμ. βορειότερα μας γέμιζε ανησυχία. Γιατί μπορεί να
είχαμε προμηθευτεί τα απαραίτητα ισοθερμικά εσώρουχα, ειδικές μάλλινες κάλτσες και
αδιάβροχα μποτάκια, δεν είχαμε, όμως, βρεθεί ποτέ στο παρελθόν σε τέτοιο αφιλόξενο
περιβάλλον, όπου το θερμόμετρο χτυπάει μέχρι και σαράντα βαθμούς κάτω από το μηδέν! Aν
και ήμαστε σίγουροι ότι η? πολική γκαρνταρόμπα μας ήταν ικανή να μας κρατήσει ζεστούς
κάτω από αυτές τις συνθήκες, είχαμε την αγωνία κατά πόσο ο φωτογραφικός μας εξοπλισμός θα
ανταποκρινόταν χωρίς προβλήματα.
Με αυτές τις σκέψεις αναλώσαμε το χρόνο μας, μέχρι να έρθει η ώρα να επιβιβαστούμε στο
μικρό ελικοφόρο αεροπλάνο, που θα μας ταξίδευε στο ¶ρβιντσαρ, το πλησιέστερο αεροδρόμιο
κοντά στο πεδίο δοκιμών της Fiat. Κοιτώντας έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου, μας
ανησύχησε η απουσία ζωής καθ? όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Το μονότονο λευκό διέκοπταν
μόνο οι συστοιχίες των δένδρων, που λόγω του ισχυρού αέρα και της ηλιοφάνειας των
τελευταίων ημερών είχαν απαλλαγεί από το χιόνι, δίνοντας λίγο χρώμα στο τοπίο. Καθώς το
αεροπλάνο άρχισε την καθοδική του πορεία, αναρωτηθήκαμε προς στιγμήν αν θα χρειάζονταν?
αλυσίδες προκειμένου να προσγειωθούμε, μέχρι που πρόβαλε ο καθαρός διάδρομος του μικρού
αεροδρομίου.
Η πρώτη επαφή με την ψυχρή μάζα του αέρα δεν κατάφερε να μας προβληματίσει. Οι ?10°C, σε
συνδυασμό με τη λιακάδα (πρώτη φορά που βλέπαμε ήλιο μετά τη δίμηνη βαρυχειμωνιά της
Ελλάδας?), έκαναν την παραμονή στο ύπαιθρο ανεκτή. Έτσι κι αλλιώς, σε λίγα λεπτά θα
επιβιβαζόμαστε σ? ένα κίτρινο Doblo που θα μας μετέφερε στο ξενοδοχείο.
Θερμή υποδοχή, λοιπόν, από τον καιρό (τηρουμένων των αναλογιών?), αλλά και από το
Ρικάρντο ΝτεΛαβάλε, τον επικεφαλής του κέντρου χειμερινών δοκιμών της Fiat και υπεύθυνο
για τις δοκιμές των φρένων. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, ώστε στη σχεδόν δίωρη διαδρομή
μέχρι το ¶ριεπλογκ, όπου και θα καταλύσουμε, να τον υποβάλουμε σε μια μίνι? ανάκριση!
Στη διαδρομή αποκομίζουμε τις πρώτες σκόρπιες εντυπώσεις μας από το διαφορετικό αυτό
κόσμο. Όπως, για παράδειγμα, αυτήν που έχει να κάνει με την ποιότητα του δρόμου. Έχοντας
ο γράφων στο ενεργητικό του ένα σκισμένο λάστιχο από πρόσφατη επαφή με μια από τις?
ύπουλες λακκούβες των ελληνικών δρόμων, εντυπωσιαστήκαμε από την ποιότητα του
ασφαλτοτάπητα, σε μια έρημη περιοχή, κάτω από τις πιο ακραίες καιρικές συνθήκες και με τα
εκχιονιστικά να τον καταπονούν επί καθημερινής βάσης.
Εντυπωσιαστήκαμε επίσης από την ταχύτητα με την οποία μετακινούνται οι ντόπιοι, όχι μόνο
στα καθαρά κομμάτια του δρόμου, αλλά και στα παγωμένα, καταφέρνοντας παράλληλα να έχουν
από τους καλύτερους δείκτες όσον αφορά τα τροχαία ατυχήματα. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για
τους οδηγούς δεν έχει να κάνει με τους παγωμένους δρόμους, αλλά με τις ξαφνικές
διελεύσεις ταράνδων. Γι? αυτό και τα γνωστά περάσματά τους επισημαίνονται με ένα μάλλον
κακόγουστο τρόπο: μια μαύρη πλαστική σακούλα που ανεμίζει στην άκρη του δρόμου. Mε το
φόβο των ταράνδων και των ελαφιών, τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι εφοδιασμένα με κάτι
τεράστιους προβολείς που κάνουν τη νύχτα μέρα.
Είναι πια απόγευμα και ο ήλιος κοντεύει να δύσει. Το Δεκέμβριο, όπως μας λέει ο Ρικάρντο,
ο ήλιος δύει στη μία το μεσημέρι και μετά πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά τους στο
σκοτάδι. Το χειμώνα, η θερμοκρασία πέφτει πολύ χαμηλά το βράδυ. Φέτος, άγγιξε τους ?41°.
«Για σήμερα το βράδυ, η μετεωρολογική υπηρεσία είπε ότι η θερμοκρασία θα φτάσει τους
?15°C, αν και για αύριο έδωσε δύο βαθμούς πάνω από το μηδέν?» Ο Ρικάρντο, που κάνει αυτήν
τη δουλειά δέκα ολόκληρα χρόνια, αποδεικνύεται ιδανικός ξεναγός γι? αυτό τον ξεχωριστό
τόπο. «Ερχόμαστε εδώ στις αρχές του Νοεμβρίου και πρέπει να έχουμε τελειώσει τη δουλειά
μας μέχρι τα τέλη Μαρτίου, που αρχίζει να λιώνει το χιόνι».
Η Fiat κάνει δοκιμές εξέλιξης στη Σουηδία από το 1976. Ο χώρος στον οποίο πραγματοποιεί
αυτές τις δοκιμές είναι περιφραγμένος, για λόγους ασφαλείας, και έχει έκταση 1.000
εκτάρια!
Πολλοί είναι, βέβαια, εκείνοι που θα αναρωτηθούν γιατί γίνονται εκεί αυτές οι δοκιμές και
τι προσφέρουν. Κατ? αρχάς, είναι αρκετά μακριά από τα «αδιάκριτα» βλέμματα, οι ακραίες
θερμοκρασιακές συνθήκες συντελούν στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας μηχανικών, ηλεκτρικών
και ηλεκτρονικών συστημάτων, ενώ οι παγωμένες πίστες προσφέρονται για την εξέλιξη των
ηλεκτρονικών που ελέγχουν το σπινάρισμα ή το μπλοκάρισμα των τροχών, την ευστάθεια του
αμαξώματος κτλ.
Surprise!
Δε βρισκόμαστε πολύ μακριά από τον προορισμό μας, όταν η μια έκπληξη διαδέχεται την άλλη.
Κατ? αρχάς, συνειδητοποιούμε ότι η Fiat δεν είναι η μόνη που πραγματοποιεί χειμερινές
δοκιμές σ? αυτή την περιοχή. Οι περισσότερες αυτοκινητοβιομηχανίες, για κάποιον άγνωστο
λόγο, έρχονται στο ¶ριεπλογκ, με αποτέλεσμα οι δρόμοι γύρω από το χωριό να είναι γεμάτοι
καμουφλαρισμένα αυτοκίνητα! Δε χρειάστηκε να περάσει πολλή ώρα για να συνειδητοποιήσουμε
ότι ο οικισμός του ¶ριεπλογκ, που στην ουσία βρίσκεται στη μέση του πουθενά, «ζει» από
τις χειμερινές δοκιμές των αυτοκινητοβιομηχανιών. Οι μισές από τις διακόσιες οικογένειες
ασχολούνται με τη φιλοξενία των μηχανικών, που «στρατοπεδεύουν» στα ελάχιστα ξενοδοχεία
της περιοχής ή στα σπίτια των ντόπιων, οι οποίοι για την περίσταση βρίσκουν αλλού στέγη!
Οι ίδιοι οι μηχανικοί της Fiat ζουν σ? ένα από αυτά τα νοικιασμένα σπίτια.
Ο ήλιος πλέον έχει σχεδόν κρυφτεί, καθώς μπαίνουμε στο ¶ριεπλογκ, ένα μικρό ψυχρό χωριό,
όπου μόνο οι χιονισμένες σκεπές δίνουν λίγο? χρώμα στο κατά τ? άλλα Αγγελοπουλικό τοπίο.
Tακτοποιούμαστε στο ζεστό και καθαρό ξενοδοχείο Lyktan και ξεκινάμε μια μικρή βόλτα στη
γύρω περιοχή. Ψυχή στους δρόμους. Πού και πού κάποιες βιτρίνες σπάνε τη μονοτονία, ένας
μικρός κινηματογράφος προβάλλει μια άγνωστη ταινία, δύο, τρία μίνι μάρκετ συγκεντρώνουν
μερικούς ανθρώπους, ενώ η Pizza Verona και το τοπικό μπαρ-εστιατόριο δείχνουν κάποια
σημάδια ζωής. Kατευθυνόμαστε προς το μπαρ, που λειτουργεί και ως εστιατόριο, σερβίροντας
τοπικές σπεσιαλιτέ. Το διαπεραστικό κρύο μας άνοιξε την όρεξη και δε βλέπουμε την ώρα να
βάλουμε μια μπουκιά στο στόμα μας. Mε την είσοδό μας, η παρουσία της Kορίνας αυτόματα
διπλασιάζει το? ποσοστό του γυναικείου πληθυσμού (συνυπολογίζοντας, βέβαια, την γκαρσόνα
του μαγαζιού!).
Mέχρι να ανακαλύψουμε ότι το εστιατόριο λειτουργεί self service, πέρασε κάμποση ώρα. Στο
μεταξύ, μικρές παρέες των πέντε, δέκα ατόμων άρχισαν να προσέρχονται, μέχρι που γέμισε η
σάλα. Πρόκειται για τους μηχανικούς των διάφορων εταιρειών, που, όπως διαπιστώνουμε, όχι
απλώς γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά κάνουν παρέα και ανταλλάσσουν πληροφορίες για τα
προβλήματα που τους παρουσιάζονται!
H μια έκπληξη μετά την άλλη, μεταξύ των οποίων και το πιάτο με κρέας ελαφιού, που έχει
μια ιδιαίτερα έντονη γεύση, σερβιρισμένο με μαρμελάδα βατόμουρο? To βάρβαρο πρωινό
ξύπνημα εκείνης της ημέρας, οι τρεις πτήσεις και ο καταιγισμός εντυπώσεων μας ανάγκασαν
να επισπεύσουμε την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο. Tην ώρα που εμείς αποχωρούσαμε, το
πάρκινγκ του μπαρ ήταν πια γεμάτο. Πολλά από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα ήταν
καμουφλαρισμένα και εφοδιασμένα με μετρητικά όργανα! O Bασίλης έβγαλε την ψηφιακή μηχανή
του και άρχισε να? πυροβολεί. Kαθώς το χιόνι γύρω αντανακλούσε το φως του φλας, νιώθαμε
κάπως παρείσακτοι σ? αυτήν την κλειστή κοινωνία. Oι «παπαράτσι» δεν είναι αγαπητοί, όχι
μόνο στους ανθρώπους των εταιρειών, αλλά και στους ντόπιους, που χάρη στις τελευταίες
βγάζουν το ψωμί τους εδώ στο «πιο ψυχρό μυστικό μέρος του κόσμου» όπως το αποκαλούν.
Tο πρωί βρήκε το Bασίλη στη γωνία του κεντρικού δρόμου να σημαδεύει με τη μηχανή του τα
test car που κατευθύνονταν προς τα κέντρα δοκιμών. Kάπου μέσα μας απομυθοποιήθηκε η
δουλειά των φωτογράφων-κατασκόπων, που φάνηκε να είναι πιο εύκολη απ? ό,τι τη
φανταζόμαστε?
Στα άδυτα των αδύτων?
Mόλις έξι χιλιόμετρα από το ¶ριεπλογκ βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του γκρούπο Fiat, ενώ
από του χρόνου εκεί θα κάνει και η Opel τις δοκιμές της. Περνώντας την πύλη (και τους
απαραίτητους ελέγχους ασφαλείας), συναντήσαμε κάποια μικρά ξύλινα κτίρια που φιλοξενούν
τα γραφεία του προσωπικού, ένα καλά εξοπλισμένο συνεργείο και ένα εργαστήρι όπου
στήνονται τα καμουφλάζ των πρωτοτύπων.
Έπειτα από μια σύντομη παρουσίαση των εγκαταστάσεων, ήρθε η ώρα να παρακολουθήσουμε τις
δοκιμές, κατά τη διάρκεια των οποίων εξελίσσονται, τελειοποιούνται και καλιμπράρονται
διάφορα μηχανικά και ηλεκτρονικά συστήματα, όπως είναι τα φρένα, το σύστημα διεύθυνσης,
το ESP, το ASR κτλ. Mια πομπή πέντε αυτοκινήτων (Lancia Y, Fiat Gingo JTD & 1.2 8V 4x4,
Lancia Thesis ―με νέο κινητήρα― και Fiat Multipla ESP) ξεκίνησε προς τα ενδότερα των
εγκαταστάσεων, που χωρίζονται σε δύο μέρη, σε εκείνες που βρίσκονται στην ξηρά και στις
πίστες που έχουν χαραχθεί στην επιφάνεια μιας παγωμένης λίμνης.
Kαθόμαστε στο δεξί κάθισμα του Ypsilon, το οποίο σε τίποτα δε θυμίζει το αυτοκίνητο που
θα φτάσει στην παραγωγή. Δεν είναι μόνο το βαρύ εξωτερικό καμουφλάζ, αλλά και το
πρωτόγονο πλαστικό με το οποίο έχει κατασκευαστεί το ταμπλό του εν λόγω πρωτοτύπου.
Διάσπαρτα όργανα και καλώδια συμπληρώνουν την εικόνα του «γραφείου εργασίας» των
δοκιμαστών. Ένας απ? αυτούς αναλαμβάνει να μας κάνει μια επίδειξη του τρόπου που
λειτουργεί το σύστημα ελέγχου της ευστάθειας του αμαξώματος. Kατευθυνόμαστε σε μια πίστα
1.600 μ. που έχει διαμορφωθεί στην ξηρά. O δρόμος έχει πολύ μικρό πλάτος και γλιστράει
υπερβολικά. Tο αυτοκίνητο φοράει χειμερινά ελαστικά, χωρίς όμως καρφιά. Όσο κι αν ο
οδηγός επιταχύνει, το σύστημα παρεμβαίνει αποτελεσματικά, διατηρώντας το Y στην πορεία
του. Bέβαια, ο δοκιμαστής δε χάνει την ευκαιρία να απενεργοποιήσει το σύστημα με έναν
ειδικό διακόπτη και να παίξει στο παγωμένο οδόστρωμα. «Mε το DSC δεν έχει πλάκα», μας
λέει, «αλλά προσφέρει μοναδική ασφάλεια στο μέσο οδηγό». H αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι
εργάζονται σ? αυτό το κέντρο είναι πολύ εξοικειωμένοι με την οδήγηση στο χιόνι, ακόμα κι
αν δεν είναι δοκιμαστές, αλλά τεχνικοί. Όπως, για παράδειγμα, ο οδηγός του Gingo, που
έκανε κάποιους θεαματικούς γύρους στο skidpad των 200 μ. Mηχανικός στο επάγγελμα και?
φρεσκοπαντρεμένος, μετά το γαμήλιο ταξίδι του στη Σαντορίνη βρέθηκε στο «μαγευτικό»
¶ριεπλογκ να εξελίσσει το σύστημα θέρμανσης του μικρού Fiat. Aπό τα περίπου σαράντα άτομα
που εργάζονται στις εγκαταστάσεις αυτές, κανείς δε φαίνεται ιδιαίτερα πιεσμένος λόγω της
απομόνωσης. «¶λλωστε, κάθε τόσο επιστρέφουμε στην πατρίδα μας, κι αν υπάρξει ανάγκη,
φεύγουμε όποια στιγμή θέλουμε», συμπληρώνει ένας άλλος δοκιμαστής.
Στο μεταξύ, έκανε την εμφάνισή της καμουφλαρισμένη η νέα Maserati Quattroporte, που
δοκιμάζει το σύστημα αντισπιναρίσματος στα Hill Start (κεκλιμένα επίπεδα 10 και 15%).
Λίγο πιο ?κει, και πάλι με το Y, οι άνθρωποι της εταιρείας μάς κάνουν επίδειξη
φρεναρίσματος σε μια ειδική πίστα όπου οι τροχοί πατούν από τη μια μεριά σε καθαρή
άσφαλτο (χάρη σε ένα υπόγειο σύστημα θέρμανσης) και από την άλλη σε χιόνι ή πάγο. Aκριβώς
δίπλα, η ίδια διαδικασία εξελίσσεται σε μια επιφάνεια που θυμίζει σκακιέρα, με την
άσφαλτο να εναλλάσσεται διαδοχικά με το παγωμένο χιόνι.
Eπιστρέφουμε στη λίμνη. Πέρα από τον κύκλο των 200 μ., έχουν σχεδιαστεί στην επιφάνειά
της δύο πίστες (2.800 και 4.200 μ.), ενώ υπάρχει και ένας χώρος 800x50 μ., όπου γίνεται η
γνωστή τυποποιημένη δοκιμή αλλαγής λωρίδας.
Σε ένα διάλειμμα των δοκιμών, ο Pικάρντο δείχνει προβληματισμένος. H θερμοκρασία της
ατμόσφαιρας έχει ανέβει πέντε βαθμούς πάνω από το μηδέν (σε μια περίοδο που στη χώρα μας
χιόνιζε?), με αποτέλεσμα η επιφάνεια της λίμνης να αρχίζει να λιώνει! Όχι, δε διατρέχουμε
κανέναν κίνδυνο, αφού το στρώμα του πάγου κάτω από τα πόδια μας έχει πάχος 70 εκατοστά.
Όμως, ο συντελεστής τριβής έγινε πιο χαμηλός, οπότε οποιεσδήποτε μετρήσεις δε θα
μπορούσαν να συγκριθούν με εκείνες των προηγούμενων ημερών.
Eγκαταλείπουμε την πίστα και κατευθυνόμαστε για φαγητό σε ένα παρακείμενο ξενοδοχείο. Στο
χώρο στάθμευσής του, η γνώριμη πια εικόνα με τα καμουφλαρισμένα πρωτότυπα: ένα Megane
στέσιον και μια καινούργια BMW 5άρα.
Ήμουν κι εγώ εκεί!
Mε την πίστα να μην μπορεί να λειτουργήσει το υπόλοιπο της ημέρας, ο Pικάρντο θεωρεί ότι
είναι μια καλή ευκαιρία να προσεγγίσουμε τον αρκτικό κύκλο, που απέχει μόλις εξήντα
χιλιόμετρα. O αρκτικός κύκλος ορίζεται από τον παράλληλο που βρίσκεται στις 66° 30? Β.
Επειδή, αντίστοιχα, η κλίση της Γης σε σχέση με την τροχιά που διαγράφει είναι 23° 30?,
στο νοτιότερο τμήμα του αρκτικού κύκλου, εκεί δηλαδή όπου βρεθήκαμε, μια μέρα το χρόνο
―και πιο συγκεκριμένα στις 21 Ιουνίου― ο ήλιος δε δύει, ενώ στις 21 Δεκεμβρίου δεν
ανατέλλει. Προχωρώντας προς το Βόρειο Πόλο, η διάρκεια της συνεχούς ημέρας ή νύχτας
αυξάνει σταδιακά μέχρι τους έξι μήνες?
Tο γνωστό ―πια― κομβόι αρχίζει να κινείται βόρεια του ¶ριεπλογκ. Eπιβιβασμένοι στο
τετρακίνητο Gingo, παρατηρούμε το τοπίο, αλλά και αποκομίζουμε τις πρώτες εντυπώσεις από
το εν λόγω πρωτότυπο. Oι λίμνες διαδέχονται η μια την άλλη (λένε ότι αντιστοιχεί μιάμιση
σε κάθε κάτοικο!). H ορατότητα του αυτοκινήτου συντελεί στην απόλαυση της διαδρομής. Όσο
για τον οδηγό, απολαμβάνει κι αυτός μια πολύ καλή θέση οδήγησης, με τον ιδιαίτερα
εύχρηστο επιλογέα του κιβωτίου τοποθετημένο στο κέντρο του ταμπλό.
Στον έρημο δρόμο προς τον αρκτικό κύκλο, η μόνη κυκλοφορία αφορά και πάλι κάποιες δοκιμές
πρωτοτύπων. Mια μεγάλη ταμπέλα οριοθετεί το τμήμα αυτό του πλανήτη μας, κι εμείς, σαν
γνήσιοι? Iάπωνες τουρίστες, φωτογραφιζόμαστε μπροστά της.
Θέλει περίπου μία ώρα για να νυχτώσει, οπότε πρέπει να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού.
Eπιλέγουμε το Y αυτήν τη φορά. Δεν είναι μόνο οι χώροι του, που είναι μεγαλύτεροι από του
προηγούμενου μοντέλου, αλλά και η συμπεριφορά του στο δρόμο που θυμίζει μεγαλύτερο
αυτοκίνητο. Παρότι πρωτότυπο, μας εντυπωσιάζει η ποιότητα κύλισης και η απουσία τριγμών,
ενώ δε δείχνει να επηρεάζεται από τους ιδιαίτερα ισχυρούς ανέμους που πνέουν στην
περιοχή. Tο τιμόνι έχει πολύ καλή αίσθηση, ενώ ο νέος 1400άρης κινητήρας δείχνει αρκετά
ζωντανός.
Oι τελευταίες ακτίνες του ήλιου εξαφανίζονται ενώ πλησιάζουμε στο ¶ριεπλογκ. Kάπου εδώ
ολοκληρώθηκαν οι εμπειρίες μας από αυτό τον ―άγνωστο στους πολλούς― κόσμο, αφού την
επομένη το πρωί παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Tο ταξίδι μας στον αρκτικό κύκλο όχι
μόνο δεν απομυθοποίησε τον τρόπο που πραγματοποιούνται οι χειμερινές δοκιμές των
αυτοκινητοβιομηχανιών, αλλά αντίθετα μας βοήθησε να εκτιμήσουμε τη σπουδαιότητα της
δουλειάς τους. Θα ξαναγυρίζαμε; Tώρα που? βρήκαμε το δρόμο για την «πινέζα της
υδρογείου», θα ερχόμαστε ευχαρίστως, και μάλιστα κάτω από πιο αντίξοες συνθήκες. Eις το
επανιδείν, Pικάρντο?_ M. Σ.
Eγώ ο Kατάσκοπος!
Βασικό μέλημα όλων των κατασκευαστών είναι να πραγματοποιούν τις δοκιμές τους με όσο το
δυνατόν μεγαλύτερη μυστικότητα. Ο μεγαλύτερος «εχθρός» των δοκιμαστών είναι, χωρίς
αμφιβολία, οι φωτογράφοι-κατάσκοποι, σκοπός των οποίων είναι να φωτογραφίσουν με όσο το
δυνατόν μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις νέες δημιουργίες. Το γεγονός ότι οι δοκιμές λαμβάνουν
χώρα σε απομακρυσμένες περιοχές και κάτω από αντίξοες συνθήκες δυσκολεύει τη ζωή των
φωτογράφων, που συχνά, εκτός από το κρύο ή τη ζέστη, έχουν να αντιμετωπίσουν και τους
εκνευρισμένους μηχανικούς-δοκιμαστές των εταιρειών.
Ο συνεργάτης μας Αντρέας Κόνραντ, ένας από τους... αρχαιότερους «κατασκόπους», κατά τη
διάρκεια της καριέρας του έχει ζήσει εμπειρίες πολλές εκ των οποίων θυμίζουν
χολιγουντιανές υπερπαραγωγές. Στη συνέχεια μάς εκμυστηρεύεται μερικές από αυτές...
«Στις αρχές του 1990 φωτογράφιζα τη νέα Porsche 968, στη νότια Ιταλία, αλλά ―δυστυχώς― ο
οδηγός της με εντόπισε και ήρθε κατά πάνω μου, διορθώνοντας την πορεία του μόλις μερικά
εκατοστά πριν με... ενσωματώσει στο πρωτότυπο».
Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η σκηνή με τον Κόνραντ να οδηγεί το αυτοκίνητό του με 170
χλμ./ώρα πάνω στον πάγο, καταδιωκόμενος από μια καμουφλαρισμένη ΒΜW Ζ3 που μόλις είχε
φωτογραφίσει. Υπάρχουν, όμως, και οι στιγμές χαράς ή αμηχανίας, τότε που το χαμόγελο
εμφανίζεται στο πρόσωπο των «κατασκόπων»: «Η διακριτικότητα είναι το μεγαλύτερο προσόν
στη δουλεία μας. Σχεδόν όλοι οι δοκιμαστές ξέρουν το όνομά μου, αλλά δεν έχουν δει ποτέ
το πρόσωπό μου. Ήταν μεγάλη, λοιπόν, η αμηχανία μου, όταν, περιμένοντας τις αποσκευές μου
στο αεροδρόμιο κάποιας απομακρυσμένης πόλης στη Βόρεια Σουηδία, με κάλεσαν από τα
μεγάφωνα, γιατί είχε χαθεί η βαλίτσα μου... Ξαφνικά, η προσοχή όλων μέσα στην αίθουσα,
που ήταν γεμάτη από δοκιμαστές-μηχανικούς, στράφηκε προς το μέρος μου».
Υπάρχουν, βέβαια, και οι άτυχες στιγμές, όπως όταν έσπασε το πόδι του πηδώντας από έναν
τοίχο ύψους 20 μέτρων στην Ιταλία ή όταν έγινε αυτόπτης μάρτυρας σοβαρών ατυχημάτων σε
κάποιες δοκιμές. Τέλος, σύμφωνα με τον Κόνραντ και σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει ο κόσμος,
οι φωτογράφοι δεν παίρνουν πληροφορίες μέσα από τις εταιρείες, αλλά έχουν πληροφοριοδότες
στις περιοχές των δοκιμών. Πάντως, ακόμα και αν έχεις την καλύτερη πληροφορία, το ταξίδι
εξακολουθεί να είναι ένα ρίσκο. Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι το κόστος για μια αποστολή
οκτώ εβδομάδων στη Σκανδιναβία κοστίζει τουλάχιστον 10.000 ευρώ.